Χορευτές, χωρίς σκοπό.Που μ΄ ευλάβεια τη ζωή γιορτάζουν.
Αυτό είμαστε άραγε;
Σύντομοι μόνο, γι΄ αυτό,
καχύποπτοι κι απείθαρχοι σε κάθε τάξη.
Χορευτές, καθοδόν.
Λίγα τα βήματα,
κι άλλο δε μένει στους τυχερούς
παρά η μικρή στιγμή και το μεγάλο πάθος.
Παράξενη κι αλλιώτικη γιορτή,
σύντομη κι απρόβλεπτη.
Τίποτα το ελαφρύ, τ΄ ανόητο,
ή τ΄ απερίσκεπτο.
Σπάραγμα καρδιάς μονάχα,
κι ένα παιγνίδι άναρχο .
Φάνηκε τώρα, ο χορογράφος.
Άγνωστο θεό,
τον λέγαν τ΄ αρχαία χρόνια,
μ' ακρίβεια, με σύνεση και τόλμη
αψηφώντας όλους τους άλλους τους θεούς,
με τα εφήμερα ονόματα.
Νέοι χορευτές προβάλουν στη σκηνή
καλύπτουν τον άδειο χώρο,
που αφήσαμε, επιστρέφοντας,
στην αρχική μας μήτρα, στ΄ άγνωστο.
Στο χάος, το θεμέλιο, του Ησίοδου,
στη μόνη πατρίδα.
Στον άλλο χορό
που ακάματοι, μαζί, τον σέρνουν,
μηδέν και άπειρο, αγκαλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου