Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Φεγγαρόφωτο (Έπαινος, 1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Συγγραφής Σεναρίου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος , 2014)

O 1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Συγγραφής Σεναρίου της ΕΣΕ ολοκληρώθηκε και τα βραβεία απονεμήθηκαν στο Μ. Κακογιάννης, τη Δευτέρα 8 Δεκέμβρη. Υπήρξαν 280 σενάρια - συμμετοχές!!

Μια έκδοση του ArtDrop (ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ) απέσπασε έπαινο. Το σενάριο το προσφέρουμε ολόκληρο online εδώ








Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Αλλιώτικος χειμώνας (Β΄ βραβείο διηγήματος ΑΝΙΜΑ Εκδοτικής, 2014)

Διαβάστε εδώ

Το μηδέν και το άπειρο (Έπαινος, ΑΝΙΜΑ Εκδοτικής, 2014)

Χορευτές, χωρίς σκοπό.
Που μ΄ ευλάβεια τη ζωή γιορτάζουν.
Αυτό είμαστε άραγε;
Σύντομοι μόνο, γι΄ αυτό,
καχύποπτοι κι απείθαρχοι σε κάθε τάξη.

Χορευτές, καθοδόν.
Λίγα τα βήματα,
κι άλλο δε μένει στους τυχερούς
παρά η μικρή στιγμή και  το μεγάλο πάθος.
Παράξενη κι αλλιώτικη γιορτή,
σύντομη κι απρόβλεπτη.
Τίποτα το ελαφρύ, τ΄ ανόητο,
ή τ΄ απερίσκεπτο.

Σπάραγμα καρδιάς μονάχα,
κι ένα παιγνίδι άναρχο .

Φάνηκε τώρα, ο χορογράφος.
Άγνωστο θεό,
τον λέγαν τ΄ αρχαία χρόνια,
μ' ακρίβεια, με σύνεση και τόλμη
αψηφώντας όλους τους άλλους τους θεούς,
με τα εφήμερα ονόματα.

Νέοι χορευτές προβάλουν στη σκηνή
καλύπτουν τον άδειο χώρο,
που αφήσαμε, επιστρέφοντας,
στην αρχική μας μήτρα, στ΄ άγνωστο.
Στο χάος, το θεμέλιο, του Ησίοδου,
στη μόνη πατρίδα.
Στον άλλο χορό
που ακάματοι, μαζί, τον σέρνουν,
μηδέν και άπειρο, αγκαλιά.




Το φίλημα (Έπαινος, ποιητικός διαγωνισμός Βραυρώνια 2014)

Ιέρεια τώρα,
που τη λευτέρωσε απ' τη μανία των Αχαιών,
η χάρη της Άρτεμης, η απόφασή της.

Ιέρεια τώρα,
και μες στη ζάλη σαν βυθίστηκε,
τον ίδιο τον Οδυσσέα, της φάνηκε πως είδε.
Τυραννισμένο, δεμένο, αβάσταχτο.
Κι άκουσε τ' απόκοσμο, τ' αφύσικο ουρλιαχτό,
το χρόνο πίσω να διασχίζει,
να βγαίνει πια,
απ' το δικό της το βωμό.

Κι έφτιαξε αυτό οργή και λόγο.
“Τέτοια η μοίρα σου Οδυσσέα!
τη λησμονιά, στο ίδιο σου το σπίτι, νά 'βρεις!”

Ταξίδεψε η λαλιά,
απ' τη Βραυρώνα, μέχρι την άλλη μεριά της θάλασσας,
πέρα, στα βάθη της Ασίας.

Ταράχτηκε εκεί ο Αλέξανδρος.
“Σκληρός ο λόγος σου Ιφιγένεια!
Το βάρος του εγώ ζητώ να μοιραστώ!
Εκείνον, λίγο, ν' απαλλάξω!”

“Δικαίωμα, εσένα βασιλιά ν' αγγίξω,
τέτοιο δεν έχω!
Ένα φιλί μπορείς μόνο να δώσεις.
Ανίερο θα ήταν, άλλο να κάνω κάτι”.

Πλησίασε ο βασιλιάς, τον φίλησε.
Και πρόλαβε κι απάντησε ο Οδυσσέας, δυο μόνο λόγια:
“δε θα δεθείς εσύ, εσύ δε θα γυρίσεις”.
Και χάθηκε, μετά, στις τρομερές κραυγές.

Την άλλη μέρα,
οι αμύητοι, Αλεξανδρινοί,
θυσία μεγάλη οργάνωσαν.
Να τους φυλάξει η Άρτεμη,
από την τύχη του δύσμοιρου Οδυσσέα.
Κι η ανίερη ικεσία τους, τι άλλο;
Tο δρόμο, πίσω τους, γι' αυτούς,
καλά να σημαδέψει.